شواهد و قرائن آشکار گویای این واقعیت انکارناپذیر است که ایرانیان قبل از شکست در برابر اعراب و ورود آنان به این سرزمین، دارای تمدنی درخشان و در روزگار خود، پیشرفته بودند. 

آثار بر جای مانده از آن دوران نشان از آن دارد که ایرانیان دارای کتابخانه‌های بزرگ گلی، سنگ‌نوشته‌هایی در زمینه‌های گوناگون و ادبیاتی بر درخت پپیروس و پوست گاو و آهو و.... بودند و به‌طور کلی آثاری مکتوب از ادبیات روز و هنر و دانش و فرهنگ شفاهی گسترده داشتند که با حمله‌ی اعراب همه‌ی آن‌ها از میان رفته و در آتش ... سوختند و خاکستر شدند و بسیاری از آن آثار برای همیشه از یادها رفته و فراموش شدند که از آن میان می‌توان به شعر یا فهلویات رایج در میان ایرانیان اشاره کرد...

تمام شواهد گویای آن است که شکست ایرانیان از اعراب تنها در شکست سوق‌الجیشی و نظامی خلاصه نمی‌شود، بلکه این شکست دامنه‌های گسترده‌تری در همه‌ی ابعاد مالی و معنوی و به‌طور کلی زندگی ما ایرانیان را در برگرفت.

سرعت پیش‌رفت تکنولوژی طی چند دهه‌ی اخیر به اندازه‌ای بالا بوده است که شاید برای نسل جدید قابل درک نباشد، هوش مصنوعی شاخه‌ای از تکنولوژی است و به ماشین‌ها یا سیستم‌هایی گفته می‌شود که می‌توانند واکنش‌هایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از جمله درک شرایط پیچیده، شبیه‌سازی فرایندهای تفکری و شیوه‌های استدلالی انسانی و پاسخ موفق به آن‌ها را برای حل مسائل داشته باشند.

در سال‌های اخیر مسئله‌ی ﻓﺴـﺎد اداری به یکی از اخبار روز کشور تبدیل‌شده است و هر روزه گزارش‌های مختلفی مبنی بر وجود ابعاد متفاوتی از فساد اداری در حال انتشار است و نهادهای مختلفی برای کاهش این پدیده به این مسئله ورود نموده‌اند. فساد به‌عنوان شیوه عمل نهادهای دولتی درک می‌شود و این امر بر اعتبار آن‌ها در مقابل شهروندان و سایر کشورها تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این فساد اداری منجر به افزایش نابرابری، بی‌اعتمادی و بی‌ثباتی می‌شود. اهمیتی که عوامل اجتماعی در شکل‌گیری نگرش و ادراک به فساد دارند به گونه‌ای است که جوی اخلاقی ایجاد خواهند کرد و تخلف از هنجارهای ابتدایی را به شکلی عادی و پذیرفته شده جلوه‌گر می‌سازند. 

همیشه به بن‌بست‌ها باخته‌ام

به کوچه‌هایی که 

خانه‌هاشان بی‌شماره‌اند

درست شبیه خویشتن خودم

که در هفت‌آسمان نادریده‌ی مولانا

هیچ ستاره‌ای نداشته‌ام

دارم دلم را بالا می‌آورم ای بلای ناگهان!

با گذشت نزدیک به سه ماه از وقوع سیل ویرانگر در کشور، آثار خرابی و ویرانی در جای‌جای مناطق سیل‌زده دیده می‌شود. این امر به‌‌ویژه در استان‌های لرستان و خوزستان بیش‌تر خود نمایی می‌کند. به همین دلیل ضروری است که نگاهی دوباره به حجم سیلاب‌ها و اقدامات صورت گرفته در این عرصه بین‌دازیم که با چه مکانیسم‌هایی می‌توان امدادرسانی به مناطق سیل‌زده را سرعت بخشید. 

ـ به چرخشی کوتاه/ ببین که مرده‌ام بر اسب/ با نفس‌هام/ خشکیده در بوی خیس‌یال/گاو زبانی بر اسبم بگذار و گورم را/ بپوش از سُم‌های پیگرد/ از شانه‌ی تکیده رو برگیر/ نگو کیستی/ از گردونه می‌دانم/ که تاریک می‌کند/ نام‌های روشنِ کوه را/ از غبارِ پلکم می‌شناسم/ جهان چه بود/ جز ارابه‌ا‌ی که دنبال می‌کند؟/ شعرِ «به چرخشی کوتاه»

سیروس رادمنش(1378-1334) از جمله پرچم‌داران شعر ناب است که در محور ساختارگرایی، تحولی در فرم شعر مدرن به‌وجود آورد. 

در آغاز بایسته یادآوری است؛ با آن‌که اشعار عامیانه و کوچه‌بازاری لری به علت بکر بودن ذاتی و درون‌مایه‌های لریاتی‌شان گنجینه‌ای ارزشمندند، اما در این سلسله مطالب هرجا سخن از شعر لری به میان آمده؛ مراد، آن بخشی از شعر لری است که شاعران رسمی به یکی از زبان‌های لری– اعم از لکی، مینجایی، بختیاری و هیرونی– سروده‌اند و در محافل ادبی، کتب، مجلات و یا سایر رسانه‌های نماینده و نمایاننده‌ی آن هستند. بر همین نمط ترانه‌ها و اشعار فارسی و ملمع فارس- لری نیز خارج از این دایره هستند.

 اردشیر کشاورز/ سیمره: در نوبت‌های قبلی، مواردی از مطالب کتاب ارزشمند و گران‌سنگ ایلات و طوایف لرستان، تالیف زنده‌یاد، استاد بزرگوار، روان‌شاد محمدرضا والی‌زاده معجزی، مورد نقد و بررسی و بحث و فحص قرار گرفت، از حوصله‌ای که خوانندگان آگاه و فرهنگ‌مدار تا این بخش از ارائه‌ی نقد و نظریات به خرج داده بی‌ نهایت سپاس‌گزار و دلشادیم، ان‌شاالله تا سامان نهایی، این قلم را هم‌چنان مورد عنایت و مرحمت و بزرگواری خود قرار دهند، در هرحال وظیفه‌ي خویش می‌داند، ضمن بازنمایاندن لغزش‌های تاریخی که در عرضه و عرصه‌ی هر پدیده‌ی علمی ناگزیر و به جهت وسعت دامنه‌‌ی اطلاعات چهره خواهد نمود با رعایت بیان شیوه‌های علمی نقدونظر، منصفانه و باتوجه به نگارش قوت و ضعف مطالب کتاب، بدیهی است هرجا که ضرورت لازم را در جهت بازتاب و ارائه‌ي معلومات تاریخی مورد لزوم محسوس بداند، نسبت به تشریح و شکافتن قضایای مترتب و مرتبط با موضوعات تاریخی مبادرت ورزد که به نظر می‌رسد از دید عمیق صاحب‌نظران و آگاهان به مسایل تاریخی نیز جای ایراد و اشکال نخواهد داشت. در هر صورت هم‌چنان که پیگیر ادامه‌ی طرح پاره‌ای از مسایل تاریخی کتاب هستیم، پیرامون موضوع بهره‌برداری از مزایای املاک خالصه‌ی سیمره، صفحه‌ی 352، می‌خوانیم:« توضیحات لازم است گفته شود، املاک وسیع و زرخیز سیمره، در اصل خالصه‌ی دولت بوده و در زمان مظفرالدین‌شاه به والی پشتکوه واگذار گردیده، و والی آن‌ها را به عنوان اجاره به آقایان خوانین میر که وزیران او بودند، داده بود، والی تا زمانی حکومت پشتکوه را داشت، وجه اجاره‌ی سیمره را از خوانین میر می‌گرفت،

 درنگی بر مجموعه شعر: «رقص تایتانیک بر زبان پروانه» سروده‌ي سعید نصاریوسفی

 «با قلم‌های باریکم/ چنان سیاه می‌رقصم/ که همه‌ي آفریقا/ کلاه از سر بر می‌دارند!»

 از مجموعه‌ شعر «رقص تایتانیک بر زبان پروانه» صفحه‌ی 43 سروده‌ی سعید نصاریوسفی؛ شاعری از جنوب کشور که تاکنون پنج مجموعه شعر از او چاپ شده و مجموعه‌ها و کتاب‌هایی از شعر و نقد و ... نیز در دست انتشار دارند. مجموعه یاد شده را «نشر سیب سرخ» تهران با شمارگان 500 نسخه، زمستان 1397 چاپ و روانه‌ی بازار کتاب کرده‌است. چنان از «ادات تشبیه» در ساختار نحوی شعر بالای شاعر چنان به‌ کار گرفته شده که عملکردش هم «شباهت» و هم «شدت» را توأمان می‌رساند و در خود مستتر دارد. شباهت بین دو «رقص» و «شدت» بین دو «وضعیت». شعر شاعر این‌جا «شعر وضعیت» است که در بیان آن سوار بر بال و بار کلمات به اعماق آفریقا رفته و دو شناسه و کلیدواژه شعری‌اش یعنی «سیاه» و «رقص» را از دل آن استخراج و به رقص کلمات و وضعیت خود که همان جهان شاعر باشد، پیوند داده و از ترکیب و امتزاج این دو جهان و نشانه‌ها و شاخصه‌های دو گونه رقص از دو قبیله قلم و قبیله‌های رقص جادویی سیاهانِ آفریقا، شاعر به نوبه‌ جادو کرده است؛ جادو به رسم کلمه!

بیا اِ دوس چئی هر بار شوعِ تیرَمِ روشنا کُ

وا دئس مرهم مهرت زخم دلِمِ آذا کُ