چندي پيش خبري در شهرمان پيچيد كه بسيار بهت‌آور بود. فردي در يك روستا (ميان گلال) اقدام به كشتن چهار نفر كرده و فرار كرده بود. بعد از چند ساعت عكس‌هاي فجيعي از اين حادثه در شبكه‌هاي مجازي پخش شد. عكس‌هايي از يك جنازه‌ی بدون سر يكي از مقتولين!؟..

ـ تو همه‌ی این سال‌ها نبوده‌ای/ و من وطنم را به دوش برده‌ام/ زن پنهان در صخره را رها کردی/ سربازان پاسگاه مرزی هوایی شدند/ و سلول‌ها هوا هوایی/ عقب‌نشینی مرزها طبیعی ست/ و سقوط من در عاشقانه‌ی بعدی حتمی/ کجا بودی/ اسب‌ها در جای خالی عدالت خانه می‌دویدند/ و من که می‌دانم/ هیچ خمیازه‌ای بی‌دلیل نیست/ از روزهایی که عاشق اسب بوده‌ام سال‌ها می‌گذرد/ تو باید ابتدای جهان باشی‌ـ ابتدای جنگ‌ـ/ که من به جنبیدن زمین از جای/ به نقض اساسی قانون فکر می‌کنم/  و به عدالت خانه‌ای در مشت./ شعرِ«27»

زمان‌بندی تاریخِ  شعر نو به سکانداری علی اسفندیاری متخلص به ( نیما یوشیج) به نُه دهه تقسیم می‌شود به گونه‌ای که آغاز این زمان‌بندی تاریخی با افسانه‌ی نیما در سال 1301شروع به تولد و زیستن می‌کند و تقریباً تا سال 1320 تنها نیما یوشیج است که گفتاورد فکری و ره‌آورد ادبی شعر نو را در جامعه تربیت، ترویج و ترسیم می‌کند و از سال 1330 به بعد که جامعه سه دهه از شعر نو را پشت سرمی‌گذارد

اشاره: مطلب زیر؛ متن سخن‌رانی دکتر سیدسیامک موسوی‌اسدزاده است که سال گذشته ایراد گردید و اینک به مناسبت یکیمین سالگرد درگذشت استاد فرزانه، حمید ایزدپناه تقدیم خوانندگان عزیز می‌گردد.
با نام و یاد خدا و با سلام و دورود خدمت حضار گرامی. در گذشت استاد گران‌قدر مهربانی و هنر را به همه‌ی شما سروران گرامی تسلیت عرض می‌کنم.
بنا به دستور بزرگان و کلانتران خانواده‌های ایزدپناه، ساکی و شیریان، ملزم شدم تا دقایقی را مسدع اوقات شما عزیزان شوم. صحبت در باره‌ی شخصیت بزرگی مثل استاد «حمید ایزدپناه» بسیار سخت است، از آن جهت که غالب حضار و سروران گرامی که عموماً از دوستان و آشنایان و همکاران و همراهان آن زنده یاد بوده‌اند، با جزییاتِ زندگی و فعالیت‌های فرهنگی هنری استاد آشنا هستند و صحبتِ این حقیر به مثابه‌ی «زیره به کرمان بردن است». از این جهت تمام این مدت فکر کردم که چه بگویم که صحبتی تکراری و ملال‌آور نباشد. بنابراین تصمیم گرفتم در جواب سوالِ: استاد «حمید ایزدپناه» چگونه حمید ایزدپناه شد؟ صحبت کنم و بدین شکل، مروری بر زندگی و عملکرد این دانشمند وارسته بنمایم.

نامه‌ی سرگشاده به مدیر‌کل آموزش و پرورش استان
بی‌مقدمه: من کم‌تر مسئولی دیده‌ام که فیگورِ مستمع بودنِ بیش از حد شنوا را نگرفته باشد.

 کلید واژه‌ها: شعر، قد، ساختار‌، مفهوم‌، جامعه و طبیعت
در هردوره‌ای از تاریخ همیشه پدیده‌ای به نام شعر خود را در قد و قواره‌هایی مختلف و متفاوت نشان داده‌است‌. بر این پایه و تدبیر‌، ممکن است در یک دوره جامعه با شعری کوتاه‌ قد مواجه بوده و یا در دیگر دوره‌ای شعری بلند‌قد و یا احیاناً متوسط را به خود احساس کرده‌است‌.

 آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، سردار سازندگی، نوزدهم دی‌ماه در کمال ناباوری و بهت همگان چشم از جهان فروبست و با وداعی تاریخی از سوی مردم در مرقد امام‌ خمینی(ره) آرام گرفت. درگذشت این دولتمردِ توانا بهانه‌ای شد تا سیاست‌های تعدیل ساختاری در دوره‌ی ریاست جمهوری ایشان را مورد بررسی قرار دهیم.

نوشتن، در هر زمینه‌ای برای کسی که به شیوه‌ای حرفه‌ای بدان می‌پردازد، کار ساده‌ای نیست؛ مخصوصاً آن‌چه از درون وی می‌جوشد و به عنوان نیازی که غلیان می‌زند و می‌باید تخلیه شود و واژه به واژه و جمله به جمله بر صفحه‌ی کاغذ نقش می‌بندد و به تعبیری این نیاز تخلیه را می‌توان دوران بارداری و آبستن شدن از دردی دانست که می‌بایست نویسنده از آن فارغ شود تا مولودی به نام شعر، داستان و یا رمان به دنیا پا بگذارد.

با نگره‌ای پایه‌ای به تکثرگرایی (pluralism) نوع یا گونه‌های شعری (genre) که در دایره‌ی مفهومی مقوله‌ای به نام شعر وجود دارد، می‌توان چنین پنداشت که دونوع شعر به عنوان پایه‌های بنیادی و فرآرونده درازمنه‌های تاریخ شناخته شده‌اند و تقریباً اغلب شاکله‌ها و شاخک‌های دیگر شعری از این دوگونه‌ی شعری تزریق و تبعیت می‌کنند که این دو نوع یا گونه را می‌توان شعر مینی‌مالیزم و شعر ماکسی‌مالیزم برشمرد.