واژه‌ی «گُند» به مفهوم «بیضه» است و چون «بیضه» عامل و تولید کننده‌ی اسپرم و تخم و در نهایت جان و وجود انسان‌هاست، شاید این واژه در اصل «گیان ده» بوده است و با تغییر واج «گ» در آن به واج «ج» به شکل  «جان ده» و  به صورت صفت فاعلی مرکب مرخم یعنی  «جان ده» و در نهایت صفت فاعلی «جان دهنده» درآمده است.

سریا داودی حموله با دو مجموعه‌ شعر نشان داد که در نوع نگاه، بیان و زبان می‌خواهد متفاوت باشد. از گزاره‌های بومی و اجتماعی پیرامونش، سعی دارد با تک‌گویی‌های روایت‌‌گونه و تصویرهای‌ هاشور زده، همه چیز را به نفع شعر مصادره کند و این تهاجم در نحو زبان هم آن‌قدر جدی اتفاق می‌افتد که گزاره‌های فردی آشنا را هم عادت‌زدایی می‌کند، مثلاً «لیلی» را لی لی و دوستت دارم را «دوسطط دارم»، تا نشان دهد قصد به هم زدن انتظام موجود بین دال و مدلول‌ها را دارد، تا جایی که بعدها نامش را از «ثریا» به سریا تغییر می‌دهد!

وضعیت موجود سیاسی، اجتماعی، اقتصادی جامعه‌ی ایران در حساس‌ترین برهه‌ی زمانی خود است. رویارویی و جنگ اقتصادی ایالات متحده با انقلاب اسلامی امروزه دیگر بیش‌تر از هر روز دیگری دومینو وار علاوه بر جنگ و جدال‌های لفظی به تکاپوهای چند برابر شده دیپلماتیک بدل گشته است. اگر چه تحولات اخیر را در نگاهی مقطعی و فعلی می‌توان نشئت گرفته از خروج آمریکا از قطع‌نامه‌ی موسوم به برجام دانست اما در نگاهی تاریخی و تحلیلی می‌توان شرایط موجود بین این دو کشور را مستقیماً متاثر از کنش‌ها، تعارضات و منافع متعارض چهل سال گذشته‌ی آن‌ها برشمرد.

کلید واژه‌ها: شعر، جامعه، داشته‌ها و نداشته‌ها
واژه‌ی داشته‌ها و نداشته‌ها همیشه به عنوان دو صفت کاربردی و کار آمد در زندگی اجتماعی و هنری و .... بشر نقشی شایسته و بایسته را بر عهده داشته‌اند به گونه‌ای که تقابل معنایی و تفاوت ساختاری این دو واژه خود مسببی در جهت رشد و بالندگی بشر در ازمنه‌ها و ابعاد مختلف زندگی اجتماعی و هنری بوده است‌.

اگر از تبار مادرمرده‌های فرهنگی (صاحبان به‌حق و حق‌خورده‌ی فرهنگی) باشی بی‌شک دست و دلت به آتش دلالان فرهنگی سوخته است.
اگر از جرگه‌ی مدعیان و ذی‌نفعان فرهنگی هستی با شرکت در این آتش‌بازی بی‌شک جایی از شما نیز سوخته است. و اگر جزء هیچ کدام از این دسته‌ها نیستی، هم‌چون قورباغه‌ی زنده در دیگ در حال سوختنی و نمی‌دانی.

مادر بزرگ
از آیینه می‌گریزد
از سایه‌های جامانده
 از خودم
دعا می‌کند
مرگ را ببرند
گوانتانامو چال کنند
هر پنج‌شنبه
حرفی در گوری پرتاب می‌کند
چه می‌داند
برای مرگ نام تازهای نداریم!

نقد مطلب «عجم» یا «اَجَم» نوشته نگارنده (علی مرتضایی)  که توسط  آقای دکتر کامین عالی‌پور  با عنوان (نه «عجم»! نه «اَجَم«! ) در شماره‌ی 453 هفته‌نامه‌ی سیمره انتشار یافته است.
 در پاسخ به نقد آقای دکتر
اول: شرط نخست برای نقد هر اثری بررسی دقیق آن اثر و نقد منطقی و علمی فارغ از تعصب است.
اما به دلایل پی‌آمد به نظر می‌رسد که در گفتار آقای دکتر کامین عالی‌پور اصول نقد رعایت نشده باشد. چرا؟

یکی از موضوعات و مسائل بسیار مهم در هر بخش تولیدی اقتصاد، از جمله بخش کشاورزی، توزیع و در اصل سامانه‌ی خرید و فروش آن محصولات است. زیرا در صورتی تولید می‌تواند وارد چرخه‌ی اقتصاد گردد که برای آن مبادله‌ای صورت گیرد و در حقیقت تولید بدون انجام مبادله اصولاً،  تولید اقتصادی به آن اطلاق نمی‌گردد. در صورت انجام تبادل است که ضریب فزاینده درآمد برای تولید هر کالا اتفاق می‌افتد و ارزش‌افزوده و نهایتاً منفعت اجتماعی آن نصیب جامعه می‌گردد. بنابراین توزیع محصولات از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. متاسفانه سامانه‌ی توزیع محصولات کشاورزی در کشور ما با اشکالات و موانع جدی ساختاری و اجرایی مواجه است که این موضوع، وضعیت تولید و عرضه‌ي محصولات مذکور را تا حد بسیار زیادی متاثر نموده‌است. حاشیه بازاریابی(1) این محصولات بسیار بالا و حتا گاهی تا 80 درصد نیز می‌رسد(کرباسی، 1393). وجود حلقه‌های متعدد دلالی و واسطه‌گری در داخل این سامانه یکی از مهم‌ترین علل ایجاد اشکال و ناکارآمدی در آن است. آن‌چه در این میان نگران‌کننده است کاهش سود خالص و درآمد تولیدکنندگان از یک سو و نیز کاهش مطلوبیت مصرف کنندگان از سویی دیگر است. نتیجه این پدیده، کاهش شدید انگیزه‌ی تولیدکنندگان و خروج تدریجی نیروهای فعال و مولد از بخش وهم‌چنین کاهش بهره‌وری عوامل تولید می‌باشد.

آن چه امروزه با نام زبان لکی و مردم لک زبان می‌شناسیم بخش اعظم هویت فرهنگی و جمعیت انسانی لرستان فِیلی است تا جایی که اگر بتوان از میان گروه‌های زبانی و فرهنگی منطقه (استان‌های لرستان، ایلام و کرمانشاه) یک گروه را مصداق نام «لر» دانست ما لک‌ها هستیم، اشارات و شواهد تاریخی نیز حاکی از همین واقعیت است که در اکثریت قریب به اتفاق منابع، نام «لر کوچک» و بعداً «لر فیلی» برای مردم لک و نام «لری» برای زبان این مردم استفاد شده است. اما خودِ نام «لک» از چه زمانی به این مردم اطلاق شد؟ نگارنده سلسه مطالبی در دست انتشار دارم که از زوایای گوناگون به این پرسش پرداخته‌ام.