آن چه امروزه با نام زبان لکی و مردم لک زبان می‌شناسیم بخش اعظم هویت فرهنگی و جمعیت انسانی لرستان فِیلی است تا جایی که اگر بتوان از میان گروه‌های زبانی و فرهنگی منطقه‌ (استان‌های ایلام، لرستان و کرمانشاه) یک گروه را مصداق نام «لر» دانست ما لک‌ها هستیم، اشارات و شواهد تاریخی نیز حاکی از همین واقعیت است که در اکثریت قریب به اتفاق منابع، نام «لر کوچک» و بعداً «لر فیلی» برای مردم لک و نام «لری» برای زبان این مردم استفاد شده‌است. اما خودِ نام «لک» از چه زمانی به این مردم اطلاق شد؟

بدیهی است که برای دانستن معنای واژه‌ای به فرهنگ لغت‌ها مراجعه می‌کنیم چرا که فرهنگ‌نویسان معنای واژگان را از متون مختلف در ادوار مختلف استخراج کرده‌اند و به ثبت رسانیده‌اند (در فرهنگ‌های بزرگ و معتبر شاهد مثال‌ها را نیز ثبت می‌کنند) و اما عجم و اَجَم؛ عجم؛ در فرهنگ‌ها به این معانی ثبت شده: غیرعرب.

اقدامات اقتصادی  و زیربنایی:
 به لحاظ اقتصادی برای آن‌که کالایی بتواند هم سودِ تولیدکننده را تضمین نماید و هم مطلوبیت مصرف‌کننده را، باید با تکیه بر دو اصل اساسی و مهم اقتصادی تولید شده باشد. این دو اصل یکی مزیت نسبی و دیگری افزایش بهره‌وری عوامل تولید می‌باشد. رعایت اصل مزیت نسبی در مورد تولید، یعنی آن‌که کالایی تولید شود که نسبت به کالاهای دیگر هزینه‌ی تولید آن کم‌تر و یا درآمد آن بیش‌تر باشد. این موضوع در گروه الزامات اکولوژیک، اقلیمی، نیروی انسانی، فناوری و حتا سیاستی است. برای مثال فرض می‌کنیم که تولید یک محصول کشاورزی، با شرایط آب و هوایی یک منطقه سازگار بوده، تقاضای موثر نیز برایش وجود داشته باشد، عوامل و نهاده‌های تولید نیز به مقدار زیاد و ارزان فراهم باشند، در این- صورت می‌توان گفت کالای مذکور دارای مزیت نسبی است. لذا اگر این‌گونه کالا تولید و به بازار عرضه گردد، هزینه‌اش پایین‌تر و یا درآمدش بیش‌تر است. کالای دارای مزیت نسبی هم می‌تواند وارد بازارهای ملی و داخلی گردد و هم می‌تواند سهم کشور را از بازارهای جهانی افزایش داده و به بهتر شدن تراز مبادلات اقتصادی کمک نماید.

آن‌چه امروزه با نام زبان لکی و مردم لک زبان می‌شناسیم بخش اعظم هویت فرهنگی و جمعیت انسانی لرستان فِیلی است تا جایی که اگر بتوان از میان گروه‌های زبانی و فرهنگی منطقه‌ (استان‌های ایلام، لرستان و کرمانشاه) یک گروه را مصداق نام «لر» دانست ما لک‌ها هستیم، اشارات و شواهد تاریخی نیز حاکی از همین واقعیت است که در اکثریت قریب به اتفاق منابع نام «لر کوچک» و بعداً «لر فیلی» برای مردم لک و نام «لری» برای زبان این مردم استفاد شده است.

دوازدهم اردی‌بهشت سال93 طوفان وزید و شاخه نوخیزی از درخت تناور فرهنگ و هنر این کهن بوم و بر را شکست و اهالی هنر و هنر دوستان را در ماتمی عظیم فرو برد. در آن ایام مردی دیده از جهان فرو بست که دنیایی از احساس و هنر بر سرانگشتان مردانه‌اش جاری می‌شد. مردی با هیبت و هیمنه‌ای عارفانه که ناخواسته جوان‌مردی، ادب و دل پاکی‌اش را به مخاطب القا می‌کرد مردی که خارج از اراده به او و کارهایش اعتماد می‌کردی و وقتی قلندروار زخمه بر تار می‌نواخت چنان احساسات خود را به مخاطب انتقال می‌داد که بی‌اختیار اشک بر چشمان همه جاری می‌شد. هیبت و هیمنه‌اش وانمود می‌کرد که نواختنش از جنس شور و هیجان است اما سراسر آثار او احساس است نه هیجان.

اشاره:‌ از سریا داودی‌حموله، شاعر، منتقد و پژوهش‌گر فرهنگ مردم، دو مجموعه شعر، «اَم اَت»  و«سِرنادهای میترائیک» منتشر شده‌است.

اساساً امروزه برای همگان و از نظر علمی نیز این موضوع ثابت شده است که بهترین راه شناخت شخصیّت و ماهیّت حقیقی افراد را می‌توان از نحوه‌ی صحبت کردن و قضاوت کردن‌شان در مورد سایر افراد ثابت کرد؛ یعنی این‌که باید روی گفته‌های افراد و قضاوت کردن آن‌ها در مورد دیگران دقیق شویم تا ببینیم آن‌ها چگونه در مورد دیگران و جامعه‌ی پیرامون خود قضاوت می‌کنند تا به شناخت بهتر شخصیّت خودِ شخص سخن‌گو و قضاوت‌کننده و ماهیّت راستین او پی ببریم؛ زیرا این امر مبیّن نوع نگاه او نسبت به افراد و پدیده‌هاست و می‌توان گفت که اساساً جهان‌بینی او را نیز بهتر و نمایان‌تر آشکار می‌سازد،

نمایش‌نامه‌ی «نفی بلد» تالیف نویسنده‌ی جوان لرستانی «رضا بهاروند ‌ایران‌نیا» از سری انتشارات شاپورخواست در ۲۳۱ صفحه منتشر شده است. نویسنده، نمایش‌نامه را در پنج پرده تنظیم نموده است. کاراکترهای آن عبارتند از:

پروژه‌ی اقوام‌آزاری در ایران، چندسالی است که کلید خورده و هر از گاهی یا از سوی دستگاه‌های دولتی و حقوقی که با منابع مالی ملی تامین می‌گردند و یا از سوی افراد و اشخاص حقیقی، شاهد این موضوع بوده‌ایم.

تقدیم به دکترشفیعی کدکنی

رقص ِواژه‌ها
نصرت‌الله مسعودی 
 
نه كه خرابِ خراب
اما باز
خانه‌نشينِ سنگينيِ اين هيچِ بي‌گسست‌ام
كه پيش از پيداييِ من
آنقدر گِرد سر ِپدرم گرديده بود
كه ميراث مادرم
مويه بود و مويي كنده
كه در سپيده دمان ِمن
چون بي‌خوابي شب‌ها مي‌وزيد
و هم از اين روست
كه من گيسوي رودابه را
پنجه در پنجه‌ي باد
جز در پيچشِ غلتِ خار
به‌ ياد ندارم،
و زال بي ‌سيمرغ وُ زرِ من
در قاف خرابه‌هاي فعولُن فَعَل
سر بر ديوارهاي فرو ريخته
در به دري آن همه شعر را
به سمتِ خاکستر می برد.
از اين گريه گذشتن،
نه كار من
كه پيش از زادن
از سمت خاك وُ خاكستر وزيده‌ام
كه كار تو هم نيست
كه ذات دوده بوده‌اي
و پلكِ مردگان هزار ساله هم هنوز
از تاري تو سنگين‌ است.