آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، سردار سازندگی، نوزدهم دی‌ماه در کمال ناباوری و بهت همگان چشم از جهان فروبست و با وداعی تاریخی از سوی مردم در مرقد امام‌ خمینی(ره) آرام گرفت. درگذشت این دولتمردِ توانا بهانه‌ای شد تا سیاست‌های تعدیل ساختاری در دوره‌ی ریاست جمهوری ایشان را مورد بررسی قرار دهیم.

نوشتن، در هر زمینه‌ای برای کسی که به شیوه‌ای حرفه‌ای بدان می‌پردازد، کار ساده‌ای نیست؛ مخصوصاً آن‌چه از درون وی می‌جوشد و به عنوان نیازی که غلیان می‌زند و می‌باید تخلیه شود و واژه به واژه و جمله به جمله بر صفحه‌ی کاغذ نقش می‌بندد و به تعبیری این نیاز تخلیه را می‌توان دوران بارداری و آبستن شدن از دردی دانست که می‌بایست نویسنده از آن فارغ شود تا مولودی به نام شعر، داستان و یا رمان به دنیا پا بگذارد.

با نگره‌ای پایه‌ای به تکثرگرایی (pluralism) نوع یا گونه‌های شعری (genre) که در دایره‌ی مفهومی مقوله‌ای به نام شعر وجود دارد، می‌توان چنین پنداشت که دونوع شعر به عنوان پایه‌های بنیادی و فرآرونده درازمنه‌های تاریخ شناخته شده‌اند و تقریباً اغلب شاکله‌ها و شاخک‌های دیگر شعری از این دوگونه‌ی شعری تزریق و تبعیت می‌کنند که این دو نوع یا گونه را می‌توان شعر مینی‌مالیزم و شعر ماکسی‌مالیزم برشمرد.

 «هر چیز که در آن ولایت نبوده به زبان لری نام ندارد و به مجاز از نقل زبانی دیگر نامی بر آن اطلاق کرده‌اند» ... «زیرا که در زبان لری الفاظ عربی بسیار است؛ اما این ده حرف در زبان لری نمی‌آید: ح، خ، ش، ص، ض، ط، ظ، ع، غ، ق»
این متن کوتاه از کتاب «تاریخ گزیده» به قلم «حمد‌الله مستوفی»، از جمله نخستین اظهاراتی است که د‌ر منابع کهن فارسی و درباره‌ی زبان لرها ثبت شده‌است. این نوشته، صرف‌نظر از این‌که حاصل تجربیات و تحقیقات مستقیم یا شنیده‌های مستوفی و یا رونوشت وی از منابع دیگری باشد،‌ حاوی داده‌های ارزشمندی است که اگر از آن‌ها در بررسی‌های «آواشناسی» و دگرگونی‌های آوایی یا «واج‌شناسی تاریخی» استفاده شود، اطلاعات سودمندی– برای بررسیِ تحولاتِ زبانیِ گستره‌ی لرستانِ فرهنگی – به دست می‌آید.

به مناسبت 25 نوامبر (5 آذرماه) روز جهانی «رفع خشونت علیه زنان»

خشونت علیه زنان امروز یک تهدید عمده‌ی اجتماعی علیه سلامت جامعه است. این مسئله با شدت گرفتن در تمام جهان به عنوان یک بحران اساسی و جدی شناخته می‌شود. خشونت علیه زنان در ابتدا به عنوان «خشونت خانگی» تعریف می‌شد. تصور این بود که، شایع‌ترین نوع خشونت علیه سلامت زنان  توسط همسران آن‌ها و در خانه انجام می‌گیرد. اما در سال‌های اخیر علاوه بر همسر، خشونت‌های انجام شده از سوی پدر، برادر و حتا فرزندان پسر نیز در طبقه‌بندی خشونت‌ها قرار گرفته، پس به «خشونت علیه زنان» تغییر نام یافته است.

مولانا در مثنوی فصلی دارد که در باب عشق بسیار دل‌نشین سخن رانده‌است، ابتدا این‌که حقیقتی را در عالم پذیرفته است و آن این‌که رابطه‌ای به نام رابطه‌ی «مودت یا عاشقی» بین آدمیان هست، او حتا این رابطه را محصور و منحصر به رابطه مرد و زن نمی‌داند و اذعان دارد این رابطه‌ی مودتی بین زنان و مردان برقرار می‌شود آن‌جا که می‌گوید:
آن یکی آمد درِ یاری بزد / گفت یارش: کیستی ای مُعتَمَد؟

ـ زنی که قرارش با درخت تنظیم می‌شود/ ساعت را در آب‌های شیرین گم کرد/ قاب عکس در سمساری/  دلتنگ پدر بزرگش درخت/ غمگین/ شبیه موهای درختی در آفتاب/ صحبت از بید مجنون نیست/ حرف از سر بی قراری زنی ست / که کفش‌هایش در خاک ریشه کرده/ و موهایش شبیه هیچ  ابری نمی بارد/ باریدن از خبر کلاغ آغاز می‌شود/ نه از باران. /شعرِ«17»

 مجموعه شعر‌: «‌از من چیزی جزتو باقی نمانده‌» اثری است از مینا آقازاده که با مشخصات ظاهری 138 ص و در قالب 128 شعر در زمستان 1394 توسط انتشارات شانی به زیور چاپ آراسته شده‌است‌.

شکی نیست که دانشگاه، شاهراه رسیدن به توسعه است. دانشگاه در میان نهادهای مدرن تکیه‌گاهی است که همواره بنیادی از تجربه‌ی مدون را در اختیار می‌نهد. این نهاد همواره مسائل انسان را پیش می‌نهد و برای آن‌ها چاره‌ می‌جوید. مسائل انسان مدرن البته در جهانبینی پیش‌رفت و توسعه به ابزاری چون دانشگاه نیاز دارد. البته اگر نخواهیم دانشگاه را به ابزاری در دست کشورها برای توسعه فروبکاهیم باید دیدگاهی اتخاذ کرد که همواره این نهاد را چندوجهی و چندبعدی می‌بیند.