مجموعه شعر‌: «‌از من چیزی جزتو باقی نمانده‌» اثری است از مینا آقازاده که با مشخصات ظاهری 138 ص و در قالب 128 شعر در زمستان 1394 توسط انتشارات شانی به زیور چاپ آراسته شده‌است‌.

شکی نیست که دانشگاه، شاهراه رسیدن به توسعه است. دانشگاه در میان نهادهای مدرن تکیه‌گاهی است که همواره بنیادی از تجربه‌ی مدون را در اختیار می‌نهد. این نهاد همواره مسائل انسان را پیش می‌نهد و برای آن‌ها چاره‌ می‌جوید. مسائل انسان مدرن البته در جهانبینی پیش‌رفت و توسعه به ابزاری چون دانشگاه نیاز دارد. البته اگر نخواهیم دانشگاه را به ابزاری در دست کشورها برای توسعه فروبکاهیم باید دیدگاهی اتخاذ کرد که همواره این نهاد را چندوجهی و چندبعدی می‌بیند.

 نگاهی به تازه‌ترین مجموعه شعر مهدی شادخواست
 "دنیا گناه دارد" هنر مواجهه‌ي شاعر با جهان پيرامون و همین‌طور با جامعه و به تبع آن با شعری که نقش شاعر و دنیا در آن به شکل مختلفی در حال اوج‌گیری و فرود است. شاعر از زبان عشق گفتن تا سرانجام زندگی برای مخملی کردن احساسات و عواطفش چنان با شعر سپید درهم می‌آمیزد که هم به ذات کلمه و هم به مفهوم واقعی سپید، واقف است. قالب سپید گونه‌ای از شعر است که به باور بسیاری از اندیشمندان و دانشمندان شعر و ادب ازسخت‌ترین گونه‌های رایج زبان فارسی ست.

اهمیت موضوع رسالت ادبیات در تقابل با دنیای واقعی یکی از مواردی است که اندیشمندان زیادی را، مخصوصا در حوزه‌ی نظری به خود مشغول کرده‌است. این که ادبیات تا چه حد و چگونه می‌تواند بازتابی باشد از دنیای واقعی از موارد مهمی است که تحت عناوین مختلفی مثل بازنمایی و بازتاب به آن پرداخته شده‌است. تری ایگلتون یکی از نظریه‌پردازهای بریتانیایی و شناخته شده در حوزه‌ی نظریه و نقد ادبی است که در این مورد نظریه‌پردازی کرده است. آن‌چه که در ادامه می‌آید، نظریه‌ی بازتاب از نگاه‌تری ایگلتون می‌باشد.

 با التفات به تعاریف متفاوتی که اندیشمندان و اُدبا درباره‌ی شعر به تصویر کشانده‌اند اما از شعر می‌توان به عنوان نوعی جادوگر با مشخصه‌هایی فرآرونده نیز یاد کرد. بنابراین در هنگام سُرایش شعر بایستی مواظب و مراقب باشیم که ما شعر را بسُراییم نه شعر ما را بسُراید! به گونه‌ای که وقتی افسار ما در دست شعرباشد دیگر جایی و یا میدانی برای تاخت‌و‌تاز نمی‌ماند.

 سیمرغ، شاهین یا عقاب، نمادی اسطوره‌ای و اساطیری از فرهنگ ایران باستان است‌، اصولاً اسطوره یا میتس (myth) به معنای گفتار واحد از واژه‌ی یونانی میتوس mythos‌، به معنای شرح، خبر و قصه‌ای ‌غیر واقع و افسانه‌ای است که مشتمل برقصه و داستان‌هایی کهن است که با نماد موجودات خیالی خارق‌العاده وماوراء‌الطبیعه تظاهر می‌کند به گونه‌ای‌که همواره در قصص ایران باستان از قبیل حماسه منظوم شاهنامه‌، در نبرد بین خیر و شر حضور خدایان و موجودات افسانه‌ای از قبیل دیو، نمادهایی از اسطوره در فرهنگ ایران زمین محسوب شده‌اند و در ادبیات عرفانی ایران زمین از قبیل منطق‌الطیر عطار نیشابوری و رساله‌ی صفیر سیمرغ شهاب‌الدین سهروردی (شیخ اشراق ) به مثابه‌ی نشانه‌ای از وحدت وجود محسوب می‌شود. در یشت‌های اوستا و خمسه نظامی و بُند هِش، نمونه‌های فراوانی از این اسطوره‌ها وجود دارند. به قول استاد میر‌جلال‌الدین‌کزازی «اسطوره بخش گستره و گران ارجی از ادب جهان است که در بخش بندی‌های ادبی حماسه نامیده می‌شود‌.»

 ذهنیت و واقعیت تاریخی و نقش آن در بیان وقایع تاریخی لرستان

نگاهی به مقاله‌ی زندگی و مرگ مرشدخان چگنی

 یکم:

تاریخ جدای از مفاهیم کلاسیکش دارای یک ذهنیت تاریخی و یک واقعیت تاریخی است.

واقعیت تاریخی رخدادها و حوادثی است که غیرقابل انکارند. اتفاق افتاده‌اند. مثل جنگ چالدران که بین جهان شیعی و جهان سنی بوده را نمی‌توان به عنوان یک رخداد انکار کرد یا برای جنگ هشت‌ساله ایران و عراق به‌عنوان یک واقعیت تاریخی نیازی به اثبات یا نفی نیست چرا که سرشار از اسناد است. بنابراین هر مورخ و تاریخ نگاری بی‌هیچ تردیدی آن را می‌پذیرد.

در قسمت باختری کشور ایران و در جنوب استان کرمانشاه و غرب استان لرستان مردمی با جمعیتی بالغ بر دو میلیون نفر زندگی می‌کنند که لک نامیده می‌شوند و زبان آن‌ها لکی است. این مردم آداب و رسوم، اخلاقیات، مراسم و خلق و خوهای خاص و منحصر به خود را دارند و بیش‌تر از هر چیز ریشه در تاریخ باستان ایران زمین دارند. شبیه چنین مردمانی را از هر لحاظ می‌توان در شمال و شمال شرق ترکیه‌، نواحی درسیم و وان یافت که تحت نام زازایی که جمعیتی حدود سه ملیون نفر هستند. زازایی‌ها از بسیاری لحاظ شبیه به مردم لک زبان هستند و تفاوت چندانی با لک‌ها ندارند. دسته‌ی سوم این مردم را می‌توان در نواحی چنگال در کشور عراق پیدا کرد که از آن‌ها با عنوان ایزدی و یا یزدی نام برده می‌شود. همه‌ی این سه گروه که در سه منطقه‌ی جغرافیایی و در خاک سه کشور ایران، ترکیه و عراق زندگی می‌کنند علاوه بر آن‌که از حیث زبان، آداب و رسوم و خلق و خو نزدیک‌ترین اقوام به هم هستند از حیث سرنوشت نیز بسیار به هم شبیه بوده و انگار فرزندان یک پدر و مادر هستند که دست تقدیر و یا هر عامل دیگری آن‌ها را از یک‌دیگر جدا و دور کرده‌است .وجه مشترک همه‌ی آن‌ها پایبندی به آداب و رسوم و افکار و اندیشه‌های عهد باستان است. این مردمان نزدک‌ترین مردم و باورمندان به آیین میترائیسم هستند با رگه‌های آشکاری از اندیشه‌های پاک زرتشت و آیین مرسومی که با عنوان یارسان شناخته می‌شود.

 حیدر حسینی- سیمره 373: دیشب نشد این شخصیت رو خوب تعریف کنم. نگاهی به نوشته‌هایم می‌کنم و می‌گویم: «فقط خدا خدا کن بشه... والا مثل اونای دیگه دفنت می‌کنم تو زباله‌دونی» خودکارم را برمی‌دارم و شروع به نوشتن می‌کنم. «رقیه، دختری از ایل کُرد... بزرگ شده‌ی کبیر کوه. زیبا چهره‌ای که هر پسر دم‌بختی را مجذوب خود می‌کند. امروز روز عروسیش است» از نوشتن دست می‌کشم، بعد از کمی فکر کردن دوباره شروع به نوشتن می‌کنم.

سیمره372(11 امرداد95) توهین به اقوام در ایران تاریخ نسبتاً طولانی دارد و در دو دهه‌ی اخیر با رشد شبکه‌های اجتماعی و نرم افزارهای ارتباط جمعی، تاثیرگذاری منفی آن به شدت افزایش یافته است. با این‌که همه‌ی اقوام ایرانی در این فضا زخم خورده‌اند ولی آذری‌ها، گیلک‌ها و لُرها بیش‌تر از بقیه‌ی جراحت دیده‌اند. مدت زیادی آذری‌ها مورد هجمه قرار داشتند، سپس این هجمه‌ها به گیلک‌ها سرایت داده شد و در نهایت در یک دهه‌ی اخیر به لُرها انتقالش دادند.