باور نمی کنم که جهان جای دیدن است غفلت اگر کنی به تو فرصت نمی دهند آری مرام گرگ همیشه دریدن است حجم قفس جهنم جاوید آرزوست زیرا پرندگی همگی در پریدن است در نوبهار شاخه گلی بر درخت نیست در ذهن باغ باد جنون در وزیدن است بیهوده است ایده ی با هم یکی […]

نمی دانستی که انحنای آن دامن با آبی آسمان کَل کَل می‌کند و باد را در موزون‌ترین ناز خانه‌نشین می‌خواهد. دیگر برفی نمی‌بارد و ابرها دست‌شان از روی چشم کنار نمی‌رود. امروز چه لهیبی در من شیهه می‌کشد که آن پیراهنِ پُر از زنبق از خاطرم کنده نمی‌شود!